opracowane na podstawie LISTU APOSTOLSKIEGO SALVIFICI DOLORIS
OJCA ŚWIĘTEGO JANA PAWŁA II

Cierpienie ludzkie budzi współczucie, budzi także szacunek – i na swój sposób onieśmiela. Zawiera się w nim bowiem wielkość swoistej tajemnicy (4).
Człowiek cierpi wówczas, gdy doznaje jakiegokolwiek zła... Rzeczywistość cierpienia wywołuje pytanie o istotę zła: czym jest zło? (7). Człowiek cierpi w szczególności wówczas, kiedy dobro – w normalnym porządku rzeczy – „winno” być jego udziałem, a nie jest. ... Trzeba nade wszystko przyjąć światło Objawienia, które prześwietla miłością sens wszystkiego, co istnieje (13). Chrystus przybliżył się do świata ludzkiego cierpienia przez to, że sam to cierpienie wziął na siebie. W czasie swej publicznej działalności doznawał nie tylko trudu, bezdomności, niezrozumienia nawet ze strony najbliższych, ale nade wszystko coraz szczelniej otaczał Go krąg wrogości i coraz wyraźniejsze stawały się przygotowania do usunięcia Go spośród żyjących. ... Chrystus idzie na spotkanie swej męki i śmierci z całą świadomością posłannictwa, które ma wypełnić właśnie w ten sposób.... Przez Swoje cierpienie ma sprawić, żeby człowiek „nie zginął, ale miał życie wieczne” (16).
Wierzę w Boga Ojca ...
Módlmy się o przymnożenie Wiary, Nadziei i Miłości – szczególnie w sytuacjach, gdy cierpienie jak gdyby się zagęszcza np. w wypadkach klęsk naturalnych, epidemii, katastrof, kataklizmów (8) ... - Wierzę w Boga Ojca ..., Ojcze nasz..., Zdrowaś Mario 3x..., Chwała Ojcu ..., O mój Jezu ...;

Tajemnica I - Samotna Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu.

„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”. ... Bóg daje swego Syna „światu” w tym celu, aby wyzwolić człowieka od zła, które niesie w sobie ostateczną i absolutną perspektywę cierpienia. Równocześnie to samo słowo „daje” („dał”) wskazuje na to, iż owego wyzwolenia ma dokonać Syn Jednorodzony przez swoje własne cierpienie. W tym zaś wyraża się miłość, miłość nieskończona — zarówno tego Jednorodzonego Syna, jak i Ojca, który w tym celu Syna swego „daje”. Jest to miłość do człowieka, miłość do „świata”: miłość zbawcza (14).
Módlmy się w I -ej Tajemnicy Bolesnej o to, aby odkrywać sens zbawczy cierpienia (1) i tak, jak św. Paweł, cieszyć się nim ze względu na wszystkich, którym może ono dopomóc: „W moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół”. - Ojcze nasz ..., Zdrowaś Mario 10x ..., Chwała Ojcu ... , O mój Jezu ...;

Tajemnica II - Biczowanie Pana Jezusa

Chrystus przybliżał się nieustannie do świata ludzkiego cierpienia. „Przeszedł... dobrze czyniąc” — a czyny te odnosiły się przede wszystkim do cierpiących i oczekujących pomocy. Uzdrawiał chorych, pocieszał strapionych, karmił głodnych, wyzwalał ludzi od głuchoty, ślepoty, trądu, opętania i różnych kalectw, trzykrotnie przywrócił umarłego do życia. Był wrażliwy na każde ludzkie cierpienie, zarówno cierpienie ciała, jak duszy. Równocześnie zaś nauczał, a w centrum swego nauczania postawił osiem błogosławieństw, które są skierowane do ludzi doznających różnorodnych cierpień w życiu doczesnym. Są to „ubodzy w duchu” i ci, „którzy się smucą”, i ci, „którzy łakną i pragną sprawiedliwości”, i ci, „którzy cierpią prześladowania dla sprawiedliwości”, gdy ludzie im urągają i prześladują ich i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na nich z powodu Chrystusa... (16).
Módlmy się, aby zło i cierpienie nie zaćmiewały nam obrazu Boga, Jego mądrości, wszechmocy i wspaniałości, zwłaszcza wobec codziennego dramatu tylu niezawinionych cierpień, a także tylu win, które uchodzą bezkarnie (9). - Ojcze nasz ..., Zdrowaś Mario 10x ... , Chwała Ojcu ..., O mój Jezu ...;

Tajemnica III - Ukoronowanie cierniem Pana Jezusa

Chrystus cierpi dobrowolnie i cierpi niewinnie (18). Chociaż sam niewinny, przyjmuje na siebie poniekąd cierpienia wszystkich ludzi dlatego, że przyjmuje grzechy wszystkich — „Pan zwalił na Niego winy nas wszystkich”: cały grzech człowieka w jego rozciągłości i głębi staje się właściwym źródłem cierpienia Odkupiciela. W Jego cierpieniu grzechy zostają zgładzone właśnie dlatego, że On jeden, jako Jednorodzony Syn, mógł je podjąć, wziąć na siebie, z tą miłością ku Ojcu, która przewyższa zło wszelkiego grzechu, unicestwia niejako to zło w duchowej przestrzeni stosunków pomiędzy Bogiem a ludzkością i wypełnia tę przestrzeń dobrem (17). Chrystus mówi: : „Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili”... oraz „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”- To On sam jest Tym, który doznaje miłości w każdym; On sam jest Tym, który doznaje pomocy, gdy ta pomoc bywa świadczona komukolwiek, każdemu bez wyjątku cierpiącemu... - Chrystus nauczył człowieka równocześnie świadczyć dobro cierpieniem — oraz świadczyć dobro cierpiącemu. W tym podwójnym aspekcie odsłonił sens cierpienia do samego końca (30).
Módlmy się abyśmy jak miłosierny Samarytanin wypełniali przykazanie miłości bliźniego przez konkretną, bezinteresowną pomoc cierpiącemu, oraz o naszą odpowiedź na prześladowania i niezawinione cierpienia, aby „zło – dobrem zwyciężać” 12). - Ojcze nasz..., Zdrowaś Mario 10x ..., Chwała Ojcu ..., O mój Jezu ...;

Tajemnica IV - Dźwiganie Krzyża

Odkupienie dokonało się przez Krzyż Chrystusa, przez Jego cierpienie. Kościół, który wyrasta z Tajemnicy Odkupienia - winien spotykać się z człowiekiem na drodze jego cierpienia ... W spotkaniu takim człowiek staje się „drogą Kościoła” – a jest to jedna z najważniejszych dróg. W Chrystusie każdy człowiek staje się „drogą Kościoła” – w szczególny sposób, gdy w jego życie wchodzi cierpienie (3). Otuchy dodaje ewangeliczna i historyczna prawda, że przy boku Chrystusa pierwsze i uprzywilejowane miejsce zajmuje Jego Najświętsza Matka, która całym życiem złożyła godne naśladowania świadectwo tej szczególnej ewangelii cierpienia. Wszystkie cierpienia, które złączyły się w Niej jakby w jedno, nieprzerwane pasmo, świadczą nie tylko o niewzruszonej wierze Maryi, ale stanowią Jej wkład w dzieło powszechnego zbawienia... właśnie na Kalwarii cierpienie Matki u boku cierpiącego Jezusa osiągnęło stopień przechodzący wszelką ludzką wyobraźnię; było ono jednak w tajemniczy i nadprzyrodzony sposób owocne dla Odkupienia świata. Droga na Kalwarię i trwanie u stóp Krzyża wraz z umiłowanym Uczniem stanowiły o szczególnym udziale Maryi w odkupieńczej śmierci Syna. Ma też Ona najszczególniejsze prawo powiedzieć, że dopełnia w swym własnym ciele — jak i w swej duszy — tego, czego nie dostaje cierpieniom Chrystusa. (25).
Módlmy się z wiarą, miłością i wdzięcznością o powszechny szacunek dla ludzi cierpiących i o wzrost potrzeby uczestnictwa w Odkupieńczej Ofierze Jezusa Chrystusa ... za męczenników wiary oraz za wszystkich ludzi, którzy - nieraz bez wiary w Chrystusa – cierpią i oddają życie dla prawdy i słusznej sprawy ... - Ojcze nasz..., Zdrowaś Mario 10x ..., Chwała Ojcu ..., O mój Jezu ...;

Tajemnica V - Śmierć Pana Jezusa na Krzyżu

„Nie miał On wdzięku ani też blasku, aby na Niego popatrzeć [...] Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic” ... Mąż boleści z tego proroctwa jest prawdziwie owym „Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata” (17). Nie dość na tym, Boski Odkupiciel pragnie dotrzeć do serca każdego cierpiącego człowieka poprzez serce swojej Najświętszej Matki, pierwszej i najdoskonalszej wśród wszystkich odkupionych. Jak gdyby przedłużając to macierzyństwo, które za sprawą Ducha Świętego dało Mu życie, Chrystus przed swoją śmiercią powierza Maryi, zawsze Dziewicy, nowy rodzaj macierzyństwa — duchowego i powszechnego — wobec wszystkich ludzi, tak, by każdy w swym pielgrzymowaniu wiary mógł razem z Maryją trwać w ścisłym zjednoczeniu z Nim aż po Krzyż i by każde cierpienie, odrodzone mocą tego Krzyża, stawało się w słabości człowieka prawdziwą mocą Bożą. (26). Wraz z Maryja, Matką Chrystusa, stojącą pod Krzyżem, zatrzymujemy się przy wszystkich krzyżach współczesnego człowieka (31).

Módlmy się o odwagę i męstwo, aby w różnych momentach naszego życia przyjmować prześladowania i cierpienia ze względu na Chrystusa (25), o ufność w wyzwolenie człowieka od panowania grzechu i śmierci, życie w łasce uświęcającej i ostateczną szczęśliwość człowieka w zjednoczeniu z Bogiem (15) oraz, abyśmy przez wiarę, odpowiadali miłością na Jego miłość i zjednoczeni przez Krzyż mogli powiedzieć, jak św. Paweł: „Co do mnie, nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata”(20). - Ojcze nasz..., Zdrowaś Mario 10x ..., Chwała Ojcu ..., O mój Jezu ...;
Módlmy się we wszystkich intencjach Ojca Świętego: Pod Twoją Obronę Święta Boża Rodzicielko ...

[opr. : ziw.].