W naszej parafii nawiedzenie Wizerunku Matki Bożej Jasnogórskiej miało miejsce 26 IV 2015 r. Następnego dnia, w poniedziałek, Wizerunek Matki Bożej Jasnogórskiej zostanie przekazany do parafii Miłosierdzia Bożego.

Dokładny Plan Nawiedzenia KOPII OBRAZU JASNOGÓRSKIEGO

Idea peregrynacji zrodziła się w sercu Księdza Kardynała Stefana Wyszyńskiego w 1956, gdy Cudowny Obraz Matki Bożej Częstochowskiej niesiony był w procesji po Wałach Jasnej Góry, a zgromadzeni ludzie wołali: "Matko, przyjdź do nas".

Prymas Stefan Wyszyński przedstawił ideę przygotowania duchowego polskiego Kościoła do Jubileuszu Tysiąclecia Chrztu Polski w X 1956 (po zwolnieniu z ośrodka internowania).

Już wcześniej przygotowywał Naród Polski do Odnowienia Ślubów Jasnogórskich.

- "Prymasowski Akt osobistego oddania się Matce Bożej"

W 1957 roku nowo powstała Ikona Nawiedzenia (kopia Ikony Jasnogórskiej) została pobłogosławiona przez papieża Piusa XII, po czym po raz pierwszy nawiedziła Archikatedrę Warszawską. I tak od prawie 60-ciu lat od diecezji do diecezji, od parafii do parafii przekazywana jest kopia Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej. Nazywamy to ... "wędrowaniem Matki Bożej po naszej Ojczyźnie".

Obecnie, Papież Franciszek w specjalnym przesłaniu do wiernych archidiecezji warszawskiej wyraził życzenie, aby „spotkanie z Matką Bożą podczas peregrynacji było okazją do duchowej przemiany, źródłem odnowy, wewnętrznej mocy, ukojenia bólu, rozwiązania problemów, okazją do rachunku sumienia, do pojednania z Bogiem”.

"Maryja zawsze prowadzi do Jezusa".

Prymas Wyszyński przekonywał, że projekt perygrynacji Ikony Matki Bożej po całej Polsce, wszystkich naszych parafiach,

był bardzo przemyślany i odpowiadający polskiej religijności.

Przekonywał, że Maryja zawsze prowadzi do Jezusa oraz, że Kościół jest zarazem chrystusowy i maryjny.

„Wszystko postawiłem na Maryję – i to Jasnogórską”. Wypowiedział te słowa 14 lutego 1953 r., czyli w okresie internowania. Pozostał im wierny przez całe życie.

W Archidiecezji Warszawskiej, to już druga peregrynacja obrazu jasnogórskiego, a trzecia w Warszawie.

W sobotę, 14 czerwca 2014 roku w Bazylice Archikatedralnej Św. Jana Chrzciciela na Starym Mieście w Warszawie nastąpiło powitanie Matki Bożej przez biskupów i kapłanów Archidiecezji Warszawskiej. Następnego dnia, w niedzielę 15 czerwca,

w Piastowie, w parafii pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej, miało miejsce uroczyste rozpoczęcie Peregrynacji Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej w naszej Archidiecezji.

Peregrynacja potrwa do 7 czerwca 2015 roku, kiedy podczas VIII Święta Dziękczynienia przy Świątyni Opatrzności Bożej na Polach Wilanowskich nastąpi uroczyste zakończenie nawiedzenia Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej w Archidiecezji Warszawskiej.

Kościół wyniósł na ołtarze papieża II Soboru Watykańskiego.

19 października 2014 roku, Ojciec święty Franciszek beatyfikował papieża Pawła VI.

W tym dniu przypada również 30. rocznica męczeńskiej śmierci błogosławionego księdza Jerzego Popiełuszki.

Słowo Metropolity Warszawskiego.

- Został ogłoszony świętym w dniu 27 IV 2014 r.

KRÓTKIE KALENDARIUM - TESTAMENT

DEKALOG JANA XXIII - PAPIEŻA DOBROCI

"Nie pamiętam takiej chwili, żebym nie chciał służyć Bogu jako ksiądz" - mówił po latach. Pisał w swoim „Dzienniku duszy”: „Czujna dobroć, cierpliwa i pobłażliwa, lepiej i szybciej działa aniżeli surowość i rózga. Nie mam pod tym względem ani złudzeń, ani wątpliwości”.

„Będę szedł dalej swoją drogą, zgodnie z moim usposobieniem. Pokora, prostota, zgodność w „słowach i czynach” z Ewangelią, nieustraszona łagodność, cierpliwość nie dająca się zwyciężyć, ojcowska, nienasycona gorliwość o dobro dusz”.

Jan XXIII, zanim jeszcze został papieżem, nosił w sobie głębokie przekonanie, że jego zadaniem jest: „wylewanie kojącego balsamu na rany ludzkości”.

„Sądzi się powszechnie i uważa za słuszne by słowa papieża, nawet w życiu prywatnym, tchnęły tajemniczością i wywoływały uczucie grozy. Wszakże bardziej zgodna z przykładem, jaki dał nam Chrystus i bardziej pociągająca jest prostota (…)”.

Na słynne już pytanie, ilu ludzi pracuje w Watykanie, odpowiedział: „Chyba połowa zatrudnionych”.

Ciągle walczył o modlitwę: „Przede wszystkim jednak muszę dbać o pozostawanie w świętej zażyłości z Panem”.

Przywiązywał ogromną wagę do rachunku sumienia, który pozwalał mu widzieć wyraźnie jego „niezliczone grzechy, zniewagi i niedbalstwa”, co tydzień korzystał z sakramentu pokuty i pojednania.

W 1961 r. Jan XXIII zanotował w „Dzienniku duszy”: "(…) mniemano powszechnie, że będę papieżem tymczasowym, przejściowym. Ja natomiast staję już u progu czwartego roku pontyfikatu i mam przed sobą perspektywę potężnego programu do zrealizowania w obliczu całego świata, którzy patrzy i oczekuje”.

Ten „potężny program” to przede wszystkim wielka niespodzianka Ducha Świętego – również dla samego Jana XXIII – czyli zwołanie Soboru Watykańskiego II.

„Ja sam byłem zaskoczony tymi propozycjami, których nikt mi nigdy nie podsuwał”

„Kiedy powiedziałem im [kardynałom] o swojej decyzji - i spostrzegłem ich zdumienie, dopiero wtedy uświadomiłem sobie, że rozpocząłem rewolucję. Wieczorem nie mogłem zasnąć, pomyślałem sobie wtedy: Giovanni - dlaczego nie śpisz? Czy to ty, papież, rządzisz Kościołem, czy Duch Święty? To przecież Duch Święty, więc śpij, Giovanni!” -

Taki właśnie był Jan XXIII.

Źródła:

http://papiez.wiara.pl/doc/379788.Testament-Jana-XXIII/2

http://www.deon.pl/religia/kosciol-i-swiat/komentarze/art,1333,dobry-papiez-jan-fascynujace-zycie-jana-xxiii,strona,2.html

http://www.deon.pl/religia/kosciol-i-swiat/z-zycia-kosciola/art,17217,sa-cuda-za-wstawiennictwem-jana-xxiii.html

fot. z: http://www.deon.pl/religia/kosciol-i-swiat/z-zycia-kosciola/art,12880,postep-na-drodze-do-kanonizacji-jp-ii.html

Kontakty z Polską

Polska była Mu szczególnie bliska, podkreślał, że już w dzieciństwie opowiadano mu o tym bohaterskim kraju i jego narodzie.

Odwiedził ją dwukrotnie. Po raz pierwszy we wrześniu 1912 r. Odwiedził wówczas Kraków, katedrę wawelską oraz Wieliczkę, gdzie zachwyciła go kaplica św. Kingi. Złożył też wizytę biskupowi Adamowi Sapiesze.

Siedemnaście lat później przyjechał jako delegat apostolski w Bułgarii i odwiedził Częstochowę, Poznań, Gniezno i Warszawę. W późniejszych przemówieniach do polskich biskupów wielokrotnie przypominał obie wizyty.

Będąc w Paryżu, wspierał polskie seminarium i borykających się z kłopotami finansowymi polskich artystów. W seminarium polskim udzielał święceń kapłańskich.

Jego zainteresowanie naszym krajem przejawiało się wielokrotnie. Jako papież często przyjmował polskich biskupów, to on zarządził otwarcie procesu beatyfikacyjnego o. Maksymiliana Kolbego.

20 maja 1963 r. przyjął na audiencji kard. Stefana Wyszyńskiego, choć wszystkie spotkania były już odwołane. Trzy dni później, wbrew zaleceniom lekarzy, pojawił się jeszcze w oknie placu apostolskiego i pobłogosławił wiernych na placu św. Piotra.

Jan Paweł II beatyfikował Jana XXIII - 3 IX 2000 r.

Jan XXIII od dziecka marzył o tym, by być wiejskim proboszczem ... -

(18 V 1920 - 2 IV 2005) - Papież od 1978.

Został ogłoszony świętym

w dniu 27 IV 2014

"Dziękuję narodowi polskiemu i Kościołowi w Polsce za dar Jana Pawła II"

Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach, niedaleko Krakowa. Jego rodzice, Karol Wojtyła i Emilia Kaczorowska, wzięli ślub w 1904. Ojciec był zawodowym podoficerem w armii austriackiej, w wojsku polskim doszedł do stopnia kapitana. Oboje rodzice wywodzili się ze skromnych rodzin rzemieślników wiejskich i mieli niewielkie wykształcenie. Gdy Karol (zdrobniale Lolek) miał 9 lat, zmarła jego matka. Trzy lata później zmarł jego starszy o 14 lat, brat Edmund, który był lekarzem.

W dzieciństwie Lolek grał w piłkę nożną i jeździł na nartach oraz razem z ojcem wędrował po górach. Był wysportowany i ogólnie uzdolniony.

W 1930 r. rozpoczął naukę w 8- letnim Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Wyróżniała Go żarliwa wiara, był ministrantem. W gimnazjum Karol Wojtyła występował w przedstawieniach kółka teatralnego. Po maturze, zdanej na ocenę celująca w 1938 r.

Karol Wojtyła rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, dokąd przeprowadził się z ojcem. Podczas okupacji niemieckiej pracował fizycznie m.in. w zakładach Solvay w Krakowie. W 1941 r. zmarł ojciec Karola Wojtyły. W tym okresie przyszły papież był też aktorem konspiracyjnego poetyckiego Teatru Rapsodycznego.

W 1942 r. Karol Wojtyła wstąpił do tajnego seminarium duchownego. Po czterech latach formacji, 1 listopada 1946 roku kardynał Adam Sapieha wyświęcił Karola Wojtyłę na księdza. Podjął wtedy studia na Papieskim Międzynarodowym Athenaeum Angelicum w Rzymie.

W 1948 r. przyszły papież uzyskał na Uniwersytecie Jagiellońskim doktorat z teologii na podstawie pracy o pojmowaniu wiary przez św. Jana od Krzyża. Przez niespełna rok był wikariuszem i katechetą we wsi Niegowić.

Następnie zostało Mu powierzone zadanie organizowania duszpasterstwa akademickiego w Krakowie. Łączył duszpasterstwo z turystyką i sportem, co w tym czasie było nowością.

W 1954 r. Karol Wojtyła uzyskał habilitację na UJ na podstawie rozprawy badającej możliwości budowania etyki chrześcijańskiej z wykorzystaniem systemu filozoficznego Maxa Schelera.

Po likiwdiacji przez władze komunistyczne wydziału teologicznego UJ, rozpoczął wykłady na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

W latach 1956-78 był kierownikiem katedry etyki na Wydziale Filozoficznym.

W 1979 roku został biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej. Od 1962 tymczasowo nią zarządzał, a w 1963 został przez papieża Pawła VI mianowany jej ordynariuszem, arcybiskupem metropolitą krakowskim.

W latach 1962 - 1952 brał czynny udział w obradach II Soboru Watykańskiego. Zajmował stanowisko m.in. w sprawach wolności religijnej i roli świeckich.

W 1967 został mianowany kardynałem. Jako Książe Kościoła Wojtyła uczestniczył w rzymskich synodach biskupów i utrzymywał kontakty międzynarodowe.

Zajmował się też m.in. duszpasterstwem rodzin i akademickim, ruchem oazowym, ale też zwołaniem synodu: archidiecezjalnego i metropolitalnego oraz reformą kurii archidiecezjalnej. Był wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Polski.

Na zwołanym po śmierci Jana Pawła I drugim konklawe w roku 1978 Karol Wojtyła został wybrany na papieża i przybrał imię Jana Pawła II.

Wynik wyboru ogłoszono 16 października o 16:16. Wielką sensację wzbudził fakt, że na papieża został wybrany kardynał z kraju pod władzą komunistyczną.

Jan Paweł II wzbudził szybko w całym świecie, dużą sympatię, ale też wrogość, czego wyrazem był zamach, przeprowadzony 13 V 1981 r. na placu św. Piotra w Rzymie przez Turka Ali Agcę.

W działaniach Jana Pawła II można dostrzec kilka podstawowych kierunków. Papież dążył do chrześcijańskiej odnowy członków Kościoła Katolickiego m.in. poprzez wdrażanie i rozwijanie wskazówek II Soboru Watykańskiego, ale też poprzez własne inicjatywny np. Światowe Dni Młodzieży.

Jan Paweł II zwracał się także do innych wyznań i religii, uczestnicząc w dialogu ekumenicznym i między-religijnym.

To z jego inicjatywy w 1986 r. w Asyżu odbył się Światowy Dzień Modlitwy o Pokój (1986), w którym wzięli udział przedstawiciele licznych religii.

Papież wskazywał również na znaczenie kultury dla człowieka i zachęcał Kościół do zainteresowania się tą formą głoszenia wiary. Nie należy pomijać również relacji Papieża ze środowiskiem międzynarodowym. Jan Paweł II wielokrotnie wskazywał na moralne zagrożenia dla świata, takie jak pogarda dla życia ludzkiego, kryzys wartości rodzinnych, niesprawiedliwość systemów politycznych i gospodarczych, zeświecczenie i materializację życia.

W działalności dyplomatycznej podjął liczne starania o pokój na świecie, łagodzenie rządów autokratycznych i budowanie porozumienia z władzami państw.

Jan Paweł II podczas swojego pontyfikatu napisał i ogłosił kilkanaście encyklik:

1979 Redemptor hominis (Chrystus odkupiciel człowieka);

1980 Dives in misericordia (miłosierdzie Boże); 1981 Laborem exercens (godność pracy ludzkiej); 1985 Slavorum apostoli (Cyryl i Metody, apostołowie Słowian);

1986 Dominum et vivificantem (Duch Święty);

1987 Redemptoris Mater (Maryja, Matka Boża);

1987 Sollicitudo rei socialis (problemy społeczne);

1990 Redemptoris missio (działalność misyjna);

1991 Centesimus annus (urządzenie sprawiedliwego i wolnego społeczeństwa);

1993 Veritatis splendor (istnienie prawdy i prawa moralnego);

1995 Evangelium vitae (obrona życia ludzkiego, w tym dzieci poczętych);

1995 Ut unum sint (ekumenizm, z akcentem na relacje z prawosławiem);

1998 Fides et ratio (wiara i rozum);

2003 Ecclesia de Eucharistia (sakrament Eucharystii w życiu Kościoła.

Pontyfikat Papieża - Polaka postrzegany jest jako najbardziej obfity w pielgrzymki. Podróże zagraniczne, których Jan Paweł II odbył ponad 115 gromadziły zawsze tłumy, ożywiając w ten sposób religijność i integrując katolików konkretnej wspólnoty.

Dla Papieża wyjazdy te były zaś wspaniałą możliwością głoszenia Ewangelii.

Ostatnia podróż jaką odbył Jan Paweł II, była śledzona z wielkim napięciem przez cały świat.

Odchodzenie Papieża do Domu Ojca w marcu i kwietniu 2005 r. poruszyło wielu ludzi, niezależnie od wyznania, pochodzenia czy stosunku do papieskich nauk...

Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia 2005 r. o godz. 21.37. [Źródło: http://www.dzielo.pl/]

Proces beatyfikacyjny Jana Pawła II rozpoczął się 28.VI.2005 r.

02. IV. 2011 roku - o godzinie 21. 37 minęła VI-a rocznica przejścia Jana Pawła II do Ojczyzny Niebieskiej

fot. z: http://www.deon.pl/religia/kosciol-i-swiat/z-zycia-kosciola/art,12880,postep-na-drodze-do-kanonizacji-jp-ii.html